سبدگردانی یا مدیریت پرتفو یکی از خدماتی است که توسط شرکت‌های سبدگردان یا برخی کارگزاری‌های بورس اوراق بهادار که دارای مجوز لازم از سازمان بورس و اوراق بهادار هستند انجام می‌شود. سبدگردانی این امکان را به سرمایه‌گذاران می‌دهد تا بتوانند مسئولیت معاملات اوراق بهادار و مدیریت پرتفوی خود را به افراد توانا و خبره‌ای که دانش، مهارت و تسلط کافی دارند، واگذار نمایند. یکی از تفاوت‌های اصلی در سبدگردانی و صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک این است که سبدگرانی مختص یک سرمایه‌گذار است و در آن مدیریت پرتفو به صورت اختصاصی خواهد بود اما در صندوق‌ها سرمایه‌گذاران صاحب بخشی از پرتفوی صندوق هستند.
برای دریافت مشاوره سرمایه گذاری از کاری بورس به سایت کاری بورس مراجعه نمایید
تعریف رکود اقتصادی
رکود چیست؟
رکود اقتصادی کاهش قابل توجهی در فعالیت های اقتصادی است که بیش از چند ماه ادامه دارد. این در تولید صنعتی، اشتغال، درآمد واقعی و تجارت عمده فروشی و خرده فروشی قابل مشاهده است. شاخص فنی رکود اقتصادی دو مرحله متوالی از رشد اقتصادی منفی است که توسط تولید ناخالص داخلی (GDP) کشور اندازه گیری می شود، اگرچه دفتر ملی تحقیقات اقتصادی (NBER) لزوما نیاز به دیدن این اتفاق نمی دهد تا به رکود اقتصادی رسیده باشد.
رکود اقتصادی از جمله خطراتی است که همواره به عنوان یک تهدید در برابر اقتصاد یک کشور قرار دارد. رکود اقتصادی در تعریف ساده به معنی کاهش تقاضا در نسبت با عرضه است. اما در تعریف گسترده‌تر، رکود اقتصادی را می‌توان سقوط فعالیت اقتصاد یک کشور در شش ماه اخیر دانست. اما سقوط چیست؟
برای دریافت آموزش بورس و دریافت مشاوره سرمایه گذاری با شماره درج شده در سایت در تماس باشید
مقصود از سقوط در اینجا، افت در پنج شاخص زیر می‌باشد:
تولید ناخالص داخلی واقعی
درآمد
اشتغال
تولیدبازار خرده‌فروشی
علائم و عواقب رکود اقتصادی
۱- یکی از مهم‌ترین علائم وقوع رکود اقتصادی، می‌تواند در کارهای تولید عیان گردد. به این صورت که در ماه‌های پیش از وقوع رکود، تولیدکنندگان با دریافت سفارشات زیادی مواجه می‌شوند که تعداد این سفارشات از روی گزارش‌های سفارش کالاهای بادوام می‌تواند اندازه‌گیری شود. اما اگر با گذر زمان، از تعداد این سفارش‌ها کاسته شود از کارهای کارخانه‌ها نیز کاسته می‌شود و تولیدکنندگان مجبور می‌گردند که دیگر کارگری استخدام نکنند. این خود می‌تواند دیگر بخش‌های اقتصاد را نیز دچار رکود و کم‌رونقی کند.
۲- کاهش رشد اقتصادی می‌تواند به دنبال خود کاهش تقاضای مصرف‌کننده را نیز به همراه داشته باشد. در این زمان، کاهش فروش می‌تواند از گسترش کسب و کار جلوگیری کند و نتیجتاً موجب توقف استخدام کارگران شود. رکود در این شرایط نیز قابل وقوع است.
۳- وضعیت ناشی از رکود اقتصادی یک وضعیت ویران‌گر است. در این شرایط، بیکاری افزایش یافته و مردم بیش از پیش تحت فشار واقع می‌شوند. بدیهی است که افزایش بیکاری می‌تواند موجب کاهش شدید خرید مصرف‌کنندگان شود و این خود ورشکستگی بنگاه‌های اقتصادی را به همراه دارد.
ابزار وارانت Warrant به یکی از ابزار مشتق گویند که دارنده آن حق خرید (و نه اجبار در خرید) از صادر‌کننده مشتق را به قیمت خاص در بازه زمانی خاصی که هر دو از قبل تعیین شده‌اند دارد.
وارانت‌ها معمولا ابزاری هستند که اضافه بر ابزار مقروضه و برای شیرین نمودن آن ارائه می‌شوند و بدین دلیل به آنها شیرین کننده نیز می‌گویند. تفاوت اصلی وارانت با کال آپشن در این است که وارانت معمولا از سوی شرکت‌ها صادر شده و تضمین می‌گردند که این حقیقت درباره کال اپشن صدق نمی‌کند.
ابزار وارانت دو معنای مختلف دارد؛ در دانش مالی عبارت است از اختیار خریدی که روی اوراق بهادار شرکت توسط خود شرکت منتشر می شود. وارانت در زمان انتشار معمولاً تاریخ انقضاء طولانی تری نسبت به اختیار معامله دارد (مثلاً پنج سال یا بیشتر).
وارانت های ابدی که دارای تاریخ انقضاء نمی باشند نیز منتشر شده اند. معمولاً وارانت ها می توانند قبل از تاریخ انقضاء اعمال شوند (این نوع از وارانت ها شبیه اختیار خریدهای آمریکایی هستند) اما گاهی اوقات اعمال آنها نیاز به یک دوره انتظار بدوی دارد.
قیمت اعمال ممکن است ثابت باشد یا اینکه ممکن است در طول عمر وارانت تغییر نموده و مرحله به مرحله افزایش یابد. قیمت اولیه اعمال، به مبلغ قابل توجهی بالاتر از قیمت بازار سهامی که وارانت دربرگیرنده آن می باشد، تعیین می شود. وارانت ممکن است به جای سهام یا سود نقدی بین سهامداران توزیع شود یا اینکه مستقیماً به عنوان یک اوراق بهادار جدید منتشر گردد.
یکی دیگر از تفاوت های قرارداد وارانت و قرارداد اختیار معامله، محدودیت در میزان وارانت های موجود در بازار می باشد، به این معنا که از یک نوع وارانت خاص تعداد مشخص و محدودی منتشر می شود. تعداد کل این وارانت ها معمولاً قابل افزایش نمی باشد و با اعمال تدریجی وارانت ها، رو به کاهش می نهد. اما در مورد اختیار خرید چنین محدودیتی وجود ندارد و هرگاه دو نفر بخواهند می توانند یک اختیار خرید به وجود آورند. اعمال اختیار خرید یک شرکت تأثیری بیش از معامله خود سهام در بازار ثانویه، برای شرکت نخواهد داشت، در حالی که اعمال یک وارانت قطعاً در شرکت تأثیر خواهد داشت.
علی الخصوص که موجب بقاء نقدینگی بیشتر در شرکت می شود، تعداد وارانت های موجود را کم می کند و به تعداد سهام های موجود می افزاید. وارانت ها در بورس های عمده جهان و همچنین در بازارهای فرابورس مبادله می شوند. گزارش وارانت هایی که بازارهای فعالی دارند، در مجلات مالی منتشر می شود.