سویق چیست ؟
سویق از حبوباتی مانند ماش، نخود، عدس و لوبیا و غلاتی مانند گندم و جو به دست می‌آید.
به این صورت که برای مثال گندم را آسیاب می‌کنیم و سبوس و آرد آن را از هم جدا می‌کنیم سپس آرد و سبوس هر یک به صورت جداگانه تفت داده می‌شوند و سبوس پس از اینکه تفت داده شد دوباره آسیاب و الک می‌شود و با آردی که قبلاً تفت داده شد، مخلوط می‌شود، همچنین افراد می‌توانند بعد از اینکه سبوس سرد (خشک) شد به آن مقداری روغن زیتون بیفزایند.
سویق، خوراکی تازه یا عجیب و غریبی نیست. سویق، آرد تفت داده است؛ مثل آردی که برای تهیه حلوا تفت می‌دهند. کلمه «سویق» یا «صویق»، عربی است که در فارسی قدیم به آن «پِست / پَست» می‌گفته‌اند. در کتاب «ذخیره خوارزمشاهی» که در اوایل قرن ششم هجری و به زبان فارسی در طب نوشته شده، از همین واژه فارسی استفاده شده است.
اگر به دنبال خرید نوره هستید کافیست با شماره 09030573542 درتماس باشید
بعضی سویق را با قاووت و قُوَّتو اشتباه می‌گیرند. ولی سویق با آن‌ها فرق دارد. یکی از تفاوت‌های سویق با قاووت‌ها و قوتوها در این است که قاووت‌ها اکثراً تفت داده نمی‌شوند. البته خواص ویژه خودشان را دارند اما نباید با سویق اشتباهشان گرفت. همچنین در قاووت‌ها از شیرین‌کننده‌ها و طعم‌دهند‌ه‌ها (مثل قند و شکر و هل) استفاده می‌کنند. در حالی که سویق‌ها مواد اضافی ندارند.
خواص سویق در روایات اسلامی
در روایات اسلامی، به خوردن سویق سفارش شده است. این روایات را می‌توانید در کتاب دانش‌نامه احادیث پزشکی (ج ۲، احادیث ۱۸۲۵ تا ۱۸۴۶) و در سایت شهر حدیث یا جستجوی سویق در جستجوگر حدیثی میزان ببینید و بخوانید.
در این روایات به سویق گندم، جو، عدس، برنج سیب و خواص آن‌ها اشاره شده است. در بعضی روایات به طور کلی خاصیت سویق بیان شده است. مثلاً امام صادق(ع) فرموده است سویق خالی یا با روغن زیتون، گوشت را می‌رویاند و استخوان را محکم می‌سازد و به همین دلیل به کودکان خردسال هم سویق داده شود. همچنین خوردن چهل‌روزه آن بازوان را پرتوان می‌کند (دانش‌نامه احادیث پزشکی، ج ۲، احادیث ۱۸۲۶ تا ۱۸۳۰). بر اساس نظر علامه طباطبایی، هر جا در روایات کلمه سویق بدون قید آمده است، منظور سویق گندم است نه هر سویقی.
در برخی موارد، از سوی امام معصوم خوردن سویق برای درمان بیماری توصیه شده است. برای مثال از امام صادق (ع) درباره سویق سیب نقل است: «براى مسمومیت، دارویى سودمندتر از سویق سیب، سراغ ندارم» (دانش‌نامه احادیث پزشکی، ج ۲، ح ۱۸۴۰: به نقل از: الکافی، ج ۶، ص ۳۵۶، ح ۷).
در برخی روایات هم یکی از اصحاب درباره بیماری خودش یا دیگری صحبت می‌کند و امام بر اساس حرف او سویقی را و نیز روش مصرفش را توصیه می‌کند.